In alles
Op deze ochtend vol van licht kwam ik je weer tegen.
Je was niet opgestaan, lag onveranderd op je zij –
een vogel tegen het glas –
stil – maar je lachte je schuine lach
heel even
door de verstilling heen, een lente op je lippen.
Buiten brak het licht op de kozijnen
trillend.
Ik opende het raam,
hoeveel lichter de lucht
een zacht aaien dat naar binnen draait
zo licht als ik daar dan sta
zo licht als jij me raakt
zo openzwaaiend mis ik jou
in alles.
Jurycommentaar:
Dit gedicht benadert het thema op ontroerende wijze.
Het is een poëtisch gedicht, beeldend en beklijvend.
Een groot verdriet verpakt in ‘lichte’ woorden: lente, licht, lucht, aaien.
Een raam als metafoor voor scheiding tussen buiten- en binnenwereld, mooi volgehouden met woorden als glas, kozijnen, (uitzet)raam.
Buiten de lente en het licht, maar ook de tegen het glas verongelukte vogel. Binnen de herinnering aan een geliefde, die zeer gemist wordt.
De ‘ik’ die het raam opent en in een ‘zacht aaien’ van de wind zich aangeraakt voelt.
Een meesterlijk gedicht. Pijn en verdriet zo onnadrukkelijk knap voelbaar gemaakt.