Mijn dochter had afgelopen donderdagmiddag een wiskundeproefwerk. Dit stond netjes vermeld in de digitale studieplanner, net als al het andere huiswerk, de studiewijzer, de uitgewerkte leerlijn en de digitale leermiddelen, plus sites etc.
In de avond kwamen, via de klasgenoten in de groepsapp, de eerste cijfers binnengerold. (De leerlingen, en ook de ouders, krijgen tegenwoordig bij ieder nieuw cijfer een pop-up op hun telefoonscherm. Wat vervolgens door de leerlingen gedeeld wordt, logisch, in de groepsapp.)
Vandaag, zondagochtend, kreeg ook mijn dochter een nieuw cijfer. Vol enthousiasme vertelde ze ons het resultaat, wat we, als we iets eerder op ons scherm hadden gekeken ook zelf hadden kunnen zien.
Naast haar stond haar vriendin, die net nog vrolijk door het huis danste, iets minder gelukkig te wezen. Haar cijfer viel tegen. Vervelend zo op de zondagochtend.
Ook mijn zoon van negentien kan dag en nacht digitaal zijn vorderingen op de Uva volgen en krijgt in de avond en op zondagen berichten en cijfers binnen.
Geweldig allemaal, toch?
Niet veel later zie ik het bericht over de griepprik (weer) voorbij komen. We kunnen docenten zo slecht missen in deze tijden van tekorten op de arbeidsmarkt dat we ze zelfs willen immuniseren tegen mogelijk uitval.
Ik denk aan de cijfers die in avonden en op zondagochtenden binnenstromen. Alleen al voor mijn kinderen zijn een aantal docenten in de avond en in het weekend aan het werk. Het nakijkwerk en de voorbereidingen voor de lessen, net als de digitale uitwerking van al deze facetten, gebeurt thuis. Uit ervaring weet ik dat dit voor docenten vanzelfsprekend erbij hoort. Wanneer moet je dit anders doen?
Wanneer worden mensen ook alweer bevattelijk voor ziekten? Bij te weinig rust?
En dan onze kinderen; is het gezond om in de avond en in het weekend updates te krijgen over je cijfers, nieuwe opdrachten, assignements en inleverdata? Legt dit niet een doorlopende druk op hen? Een doorlopend gevoel van niet ‘vrij’ zijn. Is het niet noodzakelijk voor ieder mens om even geen verantwoording, geen verplichting te hebben. De broodnodige rust te krijgen in onze hectische, prestatiegerichte maatschappij. De tijd krijgen om tot rust te komen, weerstand tegen ziekten te behouden, plezier te houden in de dag, niet op te branden.
Wat is de oplossing?
Nee, de telefoon de deur uit ligt niet meer binnen de mogelijkheden. Deze is tenslotte een maatschappelijk gemeengoed geworden. De berichten uitzetten. Ja, kan. Dan moet de appgroep ook uit, dat dan wel.
Leraren alleen tijdens schooluren laten werken en invullen? Cijfers in de klas teruggeven?
Oh wacht, ik heb wel een idee:
We kunnen de leerlingen ook een griepprik geven!
Weet iemand of je ook kunt immuniseren tegen een burn-out, depressie of de gevolgen van stress?
‘Wat zegt u? Oh daarvoor heb je geen vaccin nodig maar rust! ‘
Simpel toch!?